Mi private erfaring er at landet er bortimot delt i to; mellom dei som syns nysteikte skiver med blodpølse og sukker eller sirup til er snadder, og dei som syns heile konseptet med blod som råvare er heilt forkasteleg.

Sjølv om denne bloggen heiter Far min sitt kjøkken, er det like mykje ein hyllest til alle kvinner som har tatt vare på mattradisjonane og ikkje minst alle deler av dyr som i gamle dagar blei slakta heime hos folk.

Vi har vore inn på det før. I overflodssamfunnet er det ingen som treng nyttegjere seg av bod, innmat og tarmar. Sjølv om blod er ei utmerka råvare i lag med andre ingrediensar. Kanskje er det også det fakta at det er snakk om blod som gjer at skeptikarane har blitt mange.

Eg har budd i Spania, og mange gonger ete den iberiske blodpølsevarianten morcilla cocida. Av naturlege årsaker finns den også i Latin-Amerika.

Koreanarane har også sin variant, sundae. Og danskane er nok endå meir kreative enn oss nordmenn når dei serverer den med eple trekt i eplemost, med kanel og sirup. På mor mi sitt kjøkken syntest vi at det var nok med nysteikte skiver av blodpølse med sukker på, litt slik som vi et komlene (eller raspeball som enkelte kallar dei).

Heime på kjøkkenet til foreldra mine på Vestlandet var det stas å vere med å lage blodpølse på hausten, i samband med slaktetida. Sjølv om vi ikkje hadde gard eller eigne dyr, fekk mor mi alltid tak i blod. I dag er reglane strenge, og dei fleste må nøye seg med å kjøpe frose blod i boks, godkjent at Mattilsynet.

Denne gongen var min eigen son med og lagde blodpølse med bestemor og far. Han syntest at smaken ikkje var så aller verst, med rikeleg mengder sukker. Men vi er litt usikre kva del av det todelte folket han kjenner seg mest heime hos…

• Oppskrift på blodpølsa til mor mi
• 1 liter matblod
• 3 desiliter mjølk
• 3 desiliter vatn
• 100 gram sukker
• 3-4 teskeier salt
• 2 teskeier svart peppar
• 2 teskeier ingefær
• 2 teskeier stjerneanis
• 2 teskeier nellik
• 250 gram rosiner
• Om lag 450 gram spekk/ister
• 1 kilo byggmjøl og kveitemjøl, om lag halvparten av kvar

Del isteren i små terningar.

Sil blodet gjennom eit dørslag og ned i ein stor bakebolle.

Visp det godt, så det skummar.

Ha i alt krydderet (inkludert saltet), og visp så det blander seg godt.

Ha i litt og litt byggmjøl og kveitemjøl, til deiga blir passe fast. Blandinga skal ha konsistens som ei fyldig suppe.

Smak på røra om det er ok på smak. Ha meir av dei kryddera du eventuelt syns manglar. Men husk at smaken blir forsterka når pølsa er kokt.

Ha i rosiner og ister. Rør godt rundt.

Fyll røra i nye, reine plasttarmar som du får kjøpt i velassorterte jernvareforretningar. Knyt igjen tarmane med hyssing. Pass på at dei er heilt tette.

Kok opp ein stor kjele med vatn. Ha i pølsene og trekk dei rett under kokepunktet i tre til fire timer, til dei er faste i konsistensen. Ta pølsene ut av vatnet, og la dei kjøle av seg til dei er kalde. No kan du enten bruke blodpølsene med ein gong, eller fryse nede heile eller deler av produksjonen.

I barndommen åt vi alltid blodpølsene med sukker eller sirup, etter at skiver av pølsene var steikt i smør. Danskane har ein fin tradisjon med å servere blodpølse med kokte eple:

• Åtte centimeter tjukke skiver med blodpølse (500-600 gram)
• To, tre store faste eple, for eksempel Aroma-eple
• 1 desiliter eplemost
• Ein liten skvis ferskpressa sitronsaft
• Om lag 75 gram sukker
• Ei par store skeier smør
• Sirup
• Kanel

Skrell epla, fjern kjernen og del epla i båtar. Skvis over litt ferskpressa stronsaft, slik at epla ikkje blir så misfarga. Ha eplemosten i ein kjele, ha i sukkeret og kok opp til sirup. Ha i epla og vende forsiktig rundt. La epla bli lune på lågaste varme mens du steiker blodpølseskivene.

Fjern plasttarmen frå blodpølsene. Skjær dei i ein centimeter tjukke skiver. Sett over ei steikevarme på middels varme. Ha i smøret, og la det blir gyllent. Steik skivene med blodpølse eit minutt på kvar side.

Server blodpølseskivene varme med lune eple, kanel og sirup.