Oppe mellom eldgamle steinhus i ein toskansk landsby med namn frå romartida landa det ein pastarett på bordet som eg aldri klarte å gløyme. Etter fleire år med leiting, kom eg over ei oppskrift på det kokken i landsbyrestauranten kalla «sigøynerpasta».
Men vi ventar på nye avlingar, kan vi bruke gevinsten frå seinsommaren i ei grønsaksform som både kan serverast til hovudretten eller stå for seg sjølv på bordet. Aller best blir den med eit assortert utval grønnsaker med ulik smak og farge.
Når resultatet av storviltjakta skal delast, ender deltakarane ofte opp med overraskande store mengder «kjøttdeig». Noko av det smartaste du kan gjere er å lage ei farse med kyllinglever og andre godsaker, og bake den i steikeomnen. På langt kortare tid enn du sit på post har du lagd ein rett som er verdig ein restaurantmeny.
Like sikkert som hausten og vinteren kjem, blir halsen sår, hovudet tungt og nasa tett. Sjølv om ei tomatsuppe med litt trøkk i slett ikkje har lekande effekt på forkjølinga, er den perfekt mat for den med lita matlyst.
Her på Far min sitt kjøkken har det å få heile ribbesvoren sprø nærast blitt eit traume. I år etter år i min noverande austlandsheim har vi inni mellom opplevd nær perfekt resultat, før det neste blei sånn passe. Men det var før vi prøvde Bjarne sin framgangsmåte på supersprø ribbe.
Alle jegerar med hagle snakkar om rypejakta med andakt i stemma. Men den ettertrakta fjellfuglen kostar ofte meir enn den smakar. Ringdua er langt meir tilgjengeleg, rimeleg og kanskje vel så god som fjell- og lirypa. Og så startar sesongen mens du framleis kan gå t-skjorte, og servere lettsteikte ringduebryst på ei seng av bakte rotgrønsaker.
Heilt sidan slektene våre gjorde seg nytte av kornet, og «fann opp» brødet for om lag 8.000 år sidan, har det vore livsviktig for å halde liv i oss. Derfor er det inga meining i å kaste gammalt brød. Du kan for eksempel lage sprø, smakfulle krutongar av restane.
Er det noko som får opp temperaturen blant kokkar og (sjølvutnemnde) matekspertar, er det kva som er rett og gale når du diskar opp med ein «ekte» pasta alla carbonara. Men dei som har greie på slikt er einige om at kremfløyte absolutt ikkje høyrer heime i denne italienske klassikaren.
Saltvatnet under båten koker av makrell. Vi rekk knapt senke snøret før det bit på dei fem krokane. Utruleg nok hankar vi opp seks sølvblanke, sprellande fisk. Kokken eg har med i båten fortel at han har med «soppsoya» i gåve. Vi bestemmer oss der og då for at det blir råmarinert makrellfiletar av deler av fangsten.
Er det ikkje artig at ein rett kalla opp etter eit av dei finaste områda i Danmark, ikkje er spesielt kjent i landet, og eigentleg er ei svensk oppfinning? Toast Skagen er perfekt sommarmat, men også nydeleg vintertid – når all sjømat er på sitt beste.