For oss som vaks opp på 70- og 80-talet var pizza kjøttdeigsaus med tomatsmak og skamlause mengder ost oppå ei tjukk leiv. Eg trur det var i Parma eg første gongen sette tennene i ein tynn, sprø botn med bøffelmozarella , parmaskinke, ruccola-salat og ein stenk olivenolje på toppen.
Når mor mi syns livet byr på små hendingar som det er verdt å markere, hamnar rullekaka – eller swissrullen – som regel på bordet. Aller best er den om du kan fylle den med ferske bringebær eller jordbær.
På Far min sitt kjøkken kan det og bli kaotisk. I det daglege kappløpet om å rekke alle avtalar, fisketurar og fôring av dyr, tyr vi i blant til nokre smakfulle snarvegar. Å fylle opp fyseboksen med pizzasnurrar er eit sjakktrekk for å sikre at logistikken heng i hop.
Minna frå dei aller første leveåra er få for enkelte av oss. Men blant det vesle eg husker av farmor, er at ho tok seg av meg mens eg var febersjuk, og diska opp med nylagde vasskringler med smør på.
Dersom noko er for godt til å vere sant, er det som regel slik. Men det gjeld ikkje eltefritt grytebrød, eller no-knead-bread, som det heiter på engelsk. Her kjem den bortimot perfekte brødbaksten lettvint til oss som ikkje er spesielt flinke i bakeriet.
Uventa – eller venta – gjester i juletida skal behandlast med respekt, sjølv om du aller helst vil slange deg på sofaen og stenge verda ute. Pakk det dårlege samvitet og lamerullen inn i lomper, og smør passe tjukt på med heimelagd rødbetsalat.
Ettersom svenskane sin mest kjende produsent av knekkebrød har blitt kjøpt opp av ein italiensk pasta-produsent – og den industrielle varianten i blant smakar som papp, er det på tide å ta over knekkebrød-produksjonen sjølv.
Naturen er lunefull. Det eine året kan sjukdom herje plommetreet og utradere avlinga, det neste truer greiene med å breke av eventyrleg mange rødgule, søte mirakel. Når overfloda er verkeleg stor, er det tid for smuldrepai med plommer. Oppskrifta duger også godt til epler eller rabarbra.
Har du lurt på kvifor paiane ser så fabelaktig mykje flottare ut i ei glansa matblada eller påkosta kokebøkene enn når du sjølv forsøker deg på kjøkkenet? Truleg er det nokre avgjerande triks konditorane eller kokkane har «gløymt» å nemne for deg…
Dersom eg måtte velje det aller siste kveldsmåltid i livet, er eg eigentleg ganske så sikker på svaret. Grovkavring frå heimbygda mi – bløytt i krutsterk kaffi, påsmurd uanstendige mengder godt meierismør og servert med iskald mjølk til.