Det er underleg dette med spanjolar, sjølv om du har ei avtale med tilmålt tid, insisterer dei i blant på å dele nokre tapas før det i heile tatt er snakk om å prate arbeid. Eg kan takke eit slikt møte for at eg blei kjent med den franske brandaden sin spanske slektning, atascaburras.
Lasagnen er for lengst blitt ein del av det norske kjøkkenet. Men det er sjeldan ein bytter ut kjøttet med fisk i denne italienske klassikaren. Med fisk i lasagnen får du eit lettare resultat, ein rett som appellerer til alle generasjonar.
Klippfisk er ei av verdas beste og mest hardføre råvarer, foredla her til lands i hundrevis av år. Men det måtte altså latinarar for å overtale oss til å blande denne salta og tørka torsken med gode poteter, kvitløk, persille og litt andre godsaker, og fritere røra.
Det er kanskje forunderleg for mange at den vesle strandkrabben kan utløyse debattar om liv og død. Men det er altså ikkje berre berre å koke kraft på småkrabben, og servere den til gjestane sine.
Sommar og haust siger makrellen inn i fjordane og gjev tallause små og store hobbyfiskarar eit blaff av fiskelukke. Makrellkjøttet taper seg fort i den varmaste årstida, men du forlenger lukkekjensla ved å salte og deretter kaldrøyke eller varmrøyke fisken.
Frå vindauget på hytta ser vi rett ned på naustet og staden der ørreten sig forbi langs fjorden kvar sommar. Vegen frå sjø til grill er ekstremt kort. Lukka er å nyte heilgrilla ørret med ein småfrekk pepperrotkrem ved stuebordet mens blikket fell ned på sjøen som gjev oss nok ei matauk.
På Far min sitt kjøkken er smaken av sommar på sitt beste når den heimelagde pastaen får følgje av ein saus lagd på skalldyr, sjømat og enkle smakar. Pasta marianara er svaret på dine bønner om perfekt sommarmat – også når vinteren har sett inn.
Svært mange av oss som vaks opp langs kysten på 70- og 80-talet hadde eit mildt sagt ambivalent forhold til fersk fisk. Men jubelen sto i taket kvar gong eg kom heim og fekk plukkfisk til middag.
På Far min sitt kjøkken er det høgt under taket. Vi må gjerne tru at vi nordmenn har skapt alt vi er og trur på utan påverknad frå omverda. Men når vi lagar mangosild, er det ikkje berre mangoen som er importert. Til og med matjessild-tradisjonen er skapt utanfor landegrensene.
I uminnelege tider har vi eksportert skreien i tørka og eventuelt salta variantar sørover til Italia. På Far min sitt kjøkken lar vi den ferske vinterskreien møte litt sommarleg sødme når vi låner litt rød pesto frå Sicilias hamnebyar.