Lammelåret har fått heidersplassen når familien eller vennelaget samlast rundt bordet for ein skikkeleg festmiddag. Og med god grunn. Men den mindre slektningen, kjelåret, er nok hakket meir smakfullt.
Tenk deg ein sommardag fri for skyer på himmelen, varm bris og nokre myggstikk på leggen. Eit sildebord utan ende i den svenske skjergarden. Med gubberøre med spekesild og andre slike rettar, kan du drøyme deg vekk når som helst.
Italienarane er ganske tydelege på kva svineribba skal brukast til. Porchetta er den møraste ribberullen du kan tenke deg, med sprø svor som rein bonus. Du kan fylle den med det meste som passar godt til saftig svinekjøtt. Og det beste av alt, den sikrar deg «juleribbe» heile året.
Kanskje var det franskmennene som «fann opp» frikasséen. Men den er ein heilt naturleg del av oss nordmenn sin søndagsmiddagsmeny. Verkeleg smakfull blir den om du bytter ut lam med kje.
På hausten kan det bli enorme mengder krabbe i fangsten, litt i overkant sjølv for ein som elskar denne krabaten. Den singaporske svart-peppar-krabben til Lars Barmen er ein perfekt avveksling til loff og majones.
Far min sørgja for at eg vaks opp i ein heim der dessert var ei naturleg fortsetting av middagen. Bær- og fruktkompott stod stadig på menyen.
Når sommaren blir til haust, og kjøkkenhagen framleis kan by på mengder av potet, gulrot, rødbet, polkabeter og andre rotgrønsaker, er det tid for å finne fram frityrgryta. Grønsakschips er ei sprø avslutning på sommaren.
Fiskekakene til mor vi har vi slått fast er knallgode. Men dei blir løfta til ein ny dimensjon i lag med potetmos og ikkje minst råsteikte grønsaker frå eigen kjøkkenhage.
Heime på Far min sitt kjøkken er fredagstacoen bytta ut med quesadilla. Tre generasjonar i huset tar ikkje feil, tortilla fylt med kylling og ost, og servert med guacamole, rømme og salsa fresca slår industrivarianten av tex-mex-mat ned i cowboystøvlane.
Ein sjeldan gang er det like varmt her nord som i dei latinske landa vi tradisjonelt har eksportert klippfisk og tørrfisk til. Denne lune salaten er ein liten hyllest til dei som har tatt imot og foredla desse fantastiske råvarene – og til den varme årstida.