For nokre år sidan visst knapt nordmenn at svinenakken var ein av dei finaste delane av grisen. I staden har dette utmerka kjøttet – med flotte render av passe mykje feitt – blitt skiva opp og grilla nokre minutt til eit ganske seigt resultat som nakkekotelett. Tar du deg tida til å la grillen arbeide for deg ein liten arbeidsdag, kan du heller by gjestane på pulled pork.
Vi som både elskar og misliker Amerika, har mange grunnar til gjere det aller første. I dei amerikanske sørstatane er rettar frå dei aller billigaste delane av dyra festmat av beste merke. Spareribs grilla på svak låg varme er med dette adoptert som ny, norsk grillfavoritt.
Svenskane hevdar at «heime er den staden der du veit kva som er i lapskausen». I min barndom ante verken far min eller eg eksakt kva som skjulte seg i gryta, men den smakte som festmat sjølv på grå og triste måndagar.
Norsk bacon er bokstavelig talt svinedyrt og sjeldan godt speka. Men når matvarekjedene nærast kastar billig ribbe etter oss deler av året, er det tid for handling. Har du først fått smaken på ditt heimelagde, heimerøykte bacon, er det fort gjort å bli røykavhengig…
Har du opplevd å få servert kjøtt mørare enn noko anna, rosa tvers igjennom, men like fullt med ei smakfull steikeskorpe? Sjansen er stor for at du har fått posemat frå øvste hylle. Men du treng ikkje svi av halve månadsløna for å lage sous vide-inspirert mat som garantert imponerer gjestane.
For vestlendingen betyr ribbe stort sett fårekjøtt. Men etter fleire tiår i eksil på Austlandet, har eg lært med å sette meir og meir pris på grisen. Her kan du lese om korleis ribba blir når du lyttar til råda frå Ingrid Espelid Hovig og Eivind Hellstrøm.
Heimelagd leverpostei høyrer førjuls- og juletida til. Og det er mykje god terapi i å invitere gode vener på ein uformell posteiproduksjon når stressnivået blir før høgt. Det er heller ikkje dumt med ein skvett akevitt i både kokken og leverposteien…
Norge lider av ein oppheta pølsefeber. Her får du oppskrifta på lammepølser lag av fersk lammebog, tilsett krydder og urter som matchar den viltre smaken av lam frå villsau som har sprunge rundt i skjergarden i Vestfold.
Sjølv om langt fleire butikkar leverer pølser i alle slags fasongar og smakar, er det nesten ingen som kan konkurrere med heimelagde pølser. Det er heller ikkje noko av det eg har lagd på mitt eige kjøkken som har resultert i meir ros frå gjestane mine enn tarmar stappa fulle av smakfullt kjøtt og krydder.
Ball, komle, kams, klot, klubb, kompe, krumme, potetball, raspeball eller raspekake. Det verkar som omtrent kvar einaste fjordarm langs kysten har gjeve desse klumpane av mjøl og poteter sitt eige namn. Truleg av rein kjærleik.