Når mor mi syns livet byr på små hendingar som det er verdt å markere, hamnar rullekaka – eller swissrullen – som regel på bordet. Aller best er den om du kan fylle den med ferske bringebær eller jordbær.
Far min og andre som har levd lenge vil helst at fisken skal vere kokt og gjennomvarm før den blir servert. Men med den fiskekvaliteten og dei oppbevaringsstadane vi har i dag, får du kanskje den saftigaste resultatet om du bakar fisken på svak varme med skinnet på.
Den søramerikanske måten å servere rå fisk på har for lengst erobra verda. Ceviche finns i hundrevis, kanskje tusenvis, av variantar – alt etter råvaretilfanget i området. Men felles for metoden er «koking» av fisk i safta frå lime eller sitron.
På nokre år har den spanske chorizo-pølsa gått frå å vere bortimot ukjend til basissortiment i butikkhyllene. Enten du griller eller surrar den i sider i fersk tilstand, eller vel å speke chorizoen, får du nærkontakt med ein livlig latinar.
Sjølv om dei fleste av oss sjeldan ser skogen for berre tre, er det om våren og tidleg på sommaren du kan hauste vilt frå grantreet. Du kan faktisk lage granskuddsaft, granskuddgelé, granskudd-te, sylte granskudda eller det aller beste, koke granskuddsirup.
Heime på kjøkkenet til mor mi og far min var det alltid ei ladning med tørrpulverposer frå ein viss suppeprodusent i ei skuff ved komfyren. På det viset blei vi kjent med rettar frå fjerne og mindre fjerne verdshjørne, dessverre i ein svakare utgåve enn originalen. Biff Stroganoff er aller best lagd frå botnen av.
På Far min sitt kjøkken har vi lagd pølser på eigenhand i mange år. Men du kjem ikkje nærare den perfekte pølsa enn om du får hjelp av ein tidlegare norgesmeister. For det er i dei avgjerande detaljane at kunnskapen verkeleg har fotfeste.
Juleskinke, påskeskinke, sommarskinke. Kjært born har mange namn, og matvareindustrien treng å strekke sesongen. Men uansett når på året du legg skinka i lake nokre veker, for deretter å trekke den, så har du både middag og pålegg i lange baner.
Sør-europearen er ikkje så glad i røykt spekemat som vi her i nord. Det kan vere ein av grunnane til at pancettaen – Italias svar på bacon eller flesk – sjeldan er innom røykomnen. Til gjengjeld er denne delikatessen godt krydra og speka før den blir servert, enten «rå» eller steikt.
I mine år i Bergen fann eg rett som det var vegen bak i smauet der kafeen Olas inn haldt til. Her serverte dei såkalla bayonneskinke med bernaisesaus til. Kosten var akkurat som far min ville ha den når han ein sjeldan gong drog til by’n.