Matvareindustrien har gjort sitt for å sette det naturlege feittet til grisen i dårleg lys. Men er det eigentleg «eit fett» kva feit del av svinet du bruker? Smult er ikkje det verste alternativet når du skal bake, fritere eller lage eit bakteriefritt «lokk» på toppen av glaset med paté.
Har du nokon gong forelska deg så i ein rett, at du aldri blir lei? Nesten uansett kor ofte du et den? Men så er det det med denne kjærleiken, du finn ikkje alltid ut av den. Det skulle ta meg over 20 år før eg fekk til å lage søt-sterk sitrongras-kylling på vietnamesisk (nesten) slik dei gjer det på ein av favorittrestaurantane mine.
God, gammaldags leverpostei med grov konsistens er eit av dei beste matminna mine frå barndommen. Det finnes ei råd for alle dei med glutenintoleranse eller mjølkeallergi som har lyst på denne delikatessa. Om du vil, kan du gjere den villare enn vanleg postei.
Du treng ikkje leige inn tangodansarar for å lage ein argentinsk asado, sjølv om det lettar på stemninga. Men du trenger derimot mange gode venner og godt med tid når du heng opp eit heilt lam over grillen.
Lammelåret har fått heidersplassen når familien eller vennelaget samlast rundt bordet for ein skikkeleg festmiddag. Og med god grunn. Men den mindre slektningen, kjelåret, er nok hakket meir smakfullt.
Italienarane er ganske tydelege på kva svineribba skal brukast til. Porchetta er den møraste ribberullen du kan tenke deg, med sprø svor som rein bonus. Du kan fylle den med det meste som passar godt til saftig svinekjøtt. Og det beste av alt, den sikrar deg «juleribbe» heile året.
Kanskje var det franskmennene som «fann opp» frikasséen. Men den er ein heilt naturleg del av oss nordmenn sin søndagsmiddagsmeny. Verkeleg smakfull blir den om du bytter ut lam med kje.
Heime på Far min sitt kjøkken er fredagstacoen bytta ut med quesadilla. Tre generasjonar i huset tar ikkje feil, tortilla fylt med kylling og ost, og servert med guacamole, rømme og salsa fresca slår industrivarianten av tex-mex-mat ned i cowboystøvlane.
Indrefileten frå viltet er eit av jegeren sine trofé når han fell dyret sjølv. Filetane er så møre at dei treng minimalt med steiking eller annan behandling. Men det kanskje beste alternativet er å grave filetane frå elgen, hjorten, reinsdyret eller rådyret.
Låra frå mi aller første rådyrjakt blei speka på to ulike vis. Det eine låret blei delvis beina ut, deretter salta/krydra (med salt, einebær og honning) og til slutt surra opp. Spekinga blei gjort i «friluft» i spekerommet mitt. Det andre låret blei salta og krydra på same vis, men speka rundt (utan utbeining).