Far min elska brosme. Men den skulle vere lettsalta. Før han gjekk ut av tida, skaffa ein kompis fire kilo filet av beste merke. Halvparten salta eg til far, resten steikte vi og serverte med ein asiatisk dressing – eller saus – som forandra heile smaksbiletet av denne undervurderte fisken.
Det er lett å tenkje seg at maten blir øydelagt av å bli pakka inn i store mengder salt, og bakt på relativt høg varme. Men sanninga er at saltbaking av fisk, kylling eller grønsaker gjev svært saftig og smakfullt resultat med berre eit hint av salt.
Far min sitt kjøkken hadde aldri sett dagens lys utan far min – og andre fedrar og mødrer som har samla opp og delt kunnskap om konservering av mat. No har far min gått ut av tida. Vi som er igjen får ta arbeidet med å føre tradisjonane vidare.
Kva er ei pølse frå eller til i førjulstida? Vel, ei dampepølse til pinnekjøttet eller julemiddagen kan heve måltidet frå godt til særdeles godt. Gjer du som nordfjordingane, blander du det meste av det aller beste frå slaktetida i pølsene.
Ekte baconsvor er bokstaveleg tala svinedyr. Men det er lettare å forstår når vi veit kva arbeid som ligg bak denne delikatessa frå grisens yste lag. Du kan gjere den slaget sunnare ved å bruke ein AirFryer i staden for å fritere skinnet i siste steg.
Slåper har gått litt under radaren blant dei som er glade i å sanke og gjere seg nytte av naturens matkammers. Dei små, viltveksande slektningane av kirsebæret og plomma blir ofte brukt til å smakssette brennevinet, for eksempel når ein lagar slåpe-gin.
Kan du verkeleg lage ein saus med ingrediensar som eigentleg ikkje trivs i lag, ved hjelp av ein «hemmeleg» råvare og ein stavmiksar? Svaret er sjølvsagt ja, om sausen er bernaise eller hollandaise og du har kontroll på temperaturen.
Smør kan opplevast som feitt, rennande og usunt, men og luftig og kilande i ganen. Alt som skal til er litt pisking med handfast omsorg. Vender du inn litt ferske urter, sitronskal og -saft og kanskje nokre saltkorn, har du ordna det mange restaurantar startar serveringa med.
Oppe mellom eldgamle steinhus i ein toskansk landsby med namn frå romartida landa det ein pastarett på bordet som eg aldri klarte å gløyme. Etter fleire år med leiting, kom eg over ei oppskrift på det kokken i landsbyrestauranten kalla «sigøynerpasta».
Våren berer ikkje berre bod om betre tider. Den gjer det mogleg for oss å tappe ut bjørkesaft som kan kokast ned til ein smaksrik bjørkesirup, perfekt til ostetallerkenen, sausen eller smaksforsterkar i andre samanhengar.